Z teologii sakramentu Eucharystii:

 

Kościół otrzymał od Chrystusa jako dar największy Eucharystię (Ecclesia de Eucharistia nr 11). Dlatego Kościół troszczy się, aby chrześcijanie dobrze rozumieli tajemnicę Eucharystii, świadomie, aktywnie, pobożnie i owocnie w niej uczestniczyli. Czyni to szczególnie podczas przygotowania dzieci do pierwszego, pełnego uczestnictwa w Eucharystii. Przygotowanie to zmierza do wyrobienia u dzieci postawy dysponującej do właściwego prze żywania Eucharystii. Ważnym elementem tego przygotowania jest też sam przebieg i prze życie przez dzieci uroczystości pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej. Eucharystia jest "źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego. W Najświętszej Eucharystii zawiera się bowiem całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha" (KKK 1324). Z uwagi na szacunek do Tajemnicy tajemnic Msza święta, udział w niej wymaga ogromnego pietyzmu właściwego wierze katolickiej. Największą zmianę w sposobie świętowania „dnia świętego” wprowadził Jezus, gdy w przeddzień swej Męki razem z Apostołami zgromadzonymi w wieczerniku w czasie paschalnej uczty ustanowił Sakrament Eucharystii. Chleb przemienił w swoje Ciało, a wino w swoją Krew. „To jest Ciało moje, które za was będzie wydane. To czyńcie na moją pamiątkę. Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana” (Łk 22,19-20). Ofiarę, którą następnego dnia złożył na krzyżu w sposób krwawy poleca Apostołom oraz ich następcom powtarzać w Ofierze eucharystycznej na pamiątkę uobecniania tej z Kalwarii – Jedynej. Tym poleceniem ustanowił równocześnie sakrament Kapłaństwa. „Ofiara Chrystusa i ofiara Eucharystii są jedną Ofiarą. Jest ta sama Hostia i ten sam ofiarujący przez posługę kapłana, a tylko sposób ofiarowania jest inny (KKK 1367). Poleca, aby kapłani czynili to na pamiątkę Jego zbawczej Męki i Zmartwychwstania, aby uobecnić i przybliżać ludziom owoce odkupienia do końca świata. „Eucharystia oznacza komunię życia z Bogiem i jedność ludu Bożego, jest źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego. Jest równie ż szczytem działania Boga, przez które uświęca świat i jest szczytem kultu, jaki ludzie w Duchu Świętym oddają Chrystusowi, a przez Niego Ojcu” (EM 6).