Namaszczenie chorych

 

Podobnie jak wszystkie sakramenty (czyli znaki zbawienia), namaszczenie chorych odnosi nas bezpośrednio do Jezusa i jest (wraz ze spowiedzią) jednym z dwóch sakramentów „uzdrowienia i odnowy, w których stajemy się wolni od grzechu i umocnieni w słabościach naszego ciała i duszy” (YOUCAT 224). Jak czytamy w YOUCAT w numerze 193: „Przez namaszczenie chorych Chrystus nas leczy, umacnia i pociesza”. „Bóg chce, żebyśmy byli zdrowi na ciele i duszy, żebyśmy ponadto byli ludźmi wierzącymi i żebyśmy rozpoznawali przychodzące królestwo Boże” (YOUCAT 241). „Sakrament namaszczenia chorych może przyjąć każdy wierzący, którego zdrowie znajduje się w poważnym niebezpieczeństwie” (YOUCAT 243).

 

 

Co mówi Pismo Święte?

Jeśli moglibyśmy wskazać jakąkolwiek grupą ludzi, z którymi wiąże Jezusa jakaś szczególna więź, to z pewnością są to ludzie chorzy. To jest miłość wzajemna. W całym Nowym Testamencie to przede wszystkim chorzy szukają bliskości Jezusa. Chcą „Go dotknąć, bo moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich” (Łk 6, 19). Cała misja Jezusa to jedno wielkie dzieło uzdrowienia, w którym symboliczne uzdrowienie z chorób cielesnych ustępuje miejsca duchowemu uzdrowieniu, dokonywanego poprzez odpuszczenie grzechów: „Jezus, widząc ich wiarę, powiedział do chorego: «Synu! Twoje grzechy są odpuszczone… Wstań, weź swoje nosze i wracaj do domu!»” (Mk 2, 5. 11). Jezus zwraca się szczególnie do grzeszników: „Lekarz nie jest potrzebny zdrowym, lecz chorym. Nie przyszedłem powoływać sprawiedliwych, ale grzeszników” (Mk 2, 17).

Jezus uzdrawia, bo sam dobrze wie, czym jest cierpienie: „On słowem wyrzucał złe duchy i uzdrawiał wszystkich chorych. Tak spełniło się słowo przekazane przez proroka Izajasza: «On wziął na siebie nasze słabości i dźwigał nasze choroby»” (Mt 8, 16-17). Jezus poucza także swoich uczniów o wartości uzdrawiania. Przy tej okazji odkrywamy pierwsze szczególne „namaszczenie chorych”, którego uczniowie dokonują w imię Jezusa: „Wyrzucili wiele demonów i namaścili olejem wielu chorych, przywracając im zdrowie” (Mk 6, 13).

Namaszczenie chorych jest już mocno zakorzenione we wczesnym Kościele, czego widomym świadectwem są słowa św. Jakuba Apostoła: „Jeśli ktoś z was choruje, niech wezwie starszych Kościoła. Niech się modlą nad nim, namaszczając go oliwą w imię Pana. Modlitwa zanoszona z wiarą będzie dla chorego zbawienna i Pan go podźwignie. A jeśli popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5, 14n).